Michiko Nakatani  w swoim ogrodzie w Hakusan (Japonia)  zaaranżowała reprodukcje obrazów Fuchsa i Alborghetti, pozostawiając je na łasce czynników atmosferycznych. Prace blakły od słońca, każdego dnia ulegając przemianie. Deszcz zmył część danych z druku cyfrowego, a wiatr potargał papier. Samoregenerujący się wymiar natury skontrastowany został ze słabością i przemijaniem wytworów ludzkiej ręki. Ale ślady pigmentu ułożyły się w nowe znaki, na reprodukcjach pojawiły się nowe odcienie. Przerywane tu i ówdzie linie stworzyły nowe symbole. Metamorfoza materii wpłynęła na rozwarstwienie pamięci. Tak jak zmienił się fizyczny obraz prac, tak też uległ zmianie mentalny obraz ogrodu. Ogród zapamiętał ideę. Niemal w tym samym czasie Alborghetti i Fuchs zainstalowali odbitki subtelnych rysunków Michiko Nakatani obok ich własnych, rzeczywistych utworów, wyeksponowanych w przestrzeni Palazzo Simoni Fe Bienno (Włochy). Tak narodziły się nowe dialogi zarówno pomiędzy dziełami  jak i artystami, reprezentującymi odległe kultury. Codzienna egzystencja i sztuka, skomasowały się w naturalny sposób, ponieważ komunikat składający się z myśli, które wykraczają poza materialną wartość przedmiotów, staje się bardziej abstrakcyjną i odkrywczą koncepcją, otwierającą nas na nowe perspektywy.

“Questa azione non porterà a riflettere solo sul modo di fruizione dell'opera d'arte ma sarà portatrice di nuovi significati delle opere stesse. La casa, la vita, diventano contenitori di visioni sempre nuove. Il contesto agisce sull'opera, ne costruisce il senso, la storia. Quindi un'unica opera è in grado di raccontare storie diverse" P. Alborghetti - Takie działanie nie prowadzi jedynie do refleksji nad sposobem realizacji dzieła, ale jest nośnikiem nowych znaczeń samych dzieł. Dom, jego otoczenie i życie stają się centrum nowych wizji. Kontekst oddziałuje na dzieło, buduje jego znaczenie i nową treść. Jedna praca jest zdolna opowiadać różne historie".

Jesteśmy jednym, w różnych miejscach, w wielu momentach, w nieskończonej ilości indywidualności. Jesteśmy jednym, choć różnią nas języki, gusta i doświadczenia. Jesteśmy jednym, będąc razem. Łączy nas sztuka

Michiko Nakatani jest absolwentką Wydziału Sztuk Pięknych Tama Art University w Tokio. W 2010r ukończyła naukę na Wydziale Rzeźby w Dresden College of Art and Design. W tym samym roku otrzymując nagrodę VOCA Exhibition Encouragement Award. Natomiast w 2012 r ukończyła studia Meisterschüler na Uniwersytecie Artystycznym w Dreźnie. Po powrocie do Japonii przeniosła się do domu, w którym mieszkał jej dziadek, gdzie wraz ze swoim mężem architektem - Yusuke Omuro,  założyła prywatne muzeum w prefekturze Mie - Omuro Museum in Hakusan, Mie.

Artystka pracuje w kilku technikach. Wykonuje akwarele, rzeźbi w glinie i gipsie oraz tworzy reliefy wypełnione żywicą syntetyczną. Swoje prace często zestawia w instalacje, które uzupełnia rysując ołówkiem na dużych powierzchniach ścian, wypełniając je nieoczywistymi wzorami, zaczerpniętymi wprost z natury. Instalacje, rzeźby i rysunki Michiko Nakatani są subtelne, lecz mają potężne oddziaływanie. To dzieła niepokojące, w których "wzrok przedstawianych postaci,  zdaje się podążać za wzrokiem widza, zaś  ptaki zdają się latać za nim".  Artystka pracuje bez gotowych szkiców i szablonów, eksperymentuje z różnymi materiałami. Wykorzystując optyczną grę intensywności koloru, efektów światła i cienia, oraz głębi odlewanej formy gipsowej, nadaje twardej żywicy syntetycznej wrażenie miękkości i sprężystości. Stwarzając w ten sposób niezwykłą iluzję przestrzeni, ilustrując niejako kolejny wymiar. Jej rzeźby balansują na granicy pomiędzy materią a pustką.  Ludzie, ptaki, zwierzęta i drzewa. Często pojawiający się motyw łodzi. Michiko Nakatani przekracza próg dzielący człowieka i naturę, łącząc przeszłość z przyszłością, byt z niebytem,  poszukując miejsca dla jednostki, w kontekście życia pojedynczego istnienia pośród żywiołu natury, jako całości.

O twórczości artystki pisał Hitoshi Nakano [1] wysoko oceniając zarówno jej koncept jak i autorską technikę prac, które w przeciwieństwie do tradycyjnych rzeźb, dają wyraźne wrażenie materialności i silnej obecności, jednocześnie wyrażając subtelność i tajemnicę obecną w rysunku. To otwiera przestrzeń dla nieskończonej różnorodności subiektywnych doświadczeń. Na potrzeby projektu „Exhibition for ONE” Michiko Nakatani przekazała kilka swoich prac, wykonanych na papierze. Ich reprodukcje wyeksponowano we Włoszech oraz Francji.

Strona internetowa: Michiko Nakatani

Spis prezentowanych prac :

• Wystawa Indywidualna  “In Their Own Little Cosmos' with Sculptures of  Yanaguihara Yoshitatsu (1910-2004), Yanaguihara Yoshitatsu Memorial Galleries in Mie Prefectural Art Museum Japan (2019); Photo Hayato Wakabayashi
• Wystawa zbiorowa  „20. DOMANI: The Art of Tomorrow" ; The National Art Center  Tokio (2018); Photo Hayato Wakabayashi
• “White tigers are watching” ; Public sculpture at Toranomon Station on the Ginza Subway Line (2020)
• “Beyond the river, voice calling for a boat”; Echigo-Tsumari Art Triennale 2018  Nigata, Japan; Photo: Hayato Wakabayashi
•  Wystawa zbiorowa - Group show at Vangi Sculpture Garden Museum / All Living Things; 'Birds Haus' Architectural cooperation: Yusuke Omuro (2016)  ; Photo: Hayato   Wakabayashi
• Crows live in that mountain; medium: resin, plaster, pigment, steel, 2017; Photo: Hayato Wakabayashi
• Exhibition for ONE: artwork  Michiko Nakatani - Bienno (BS), Palazzo Simoni Fe, Italy; Chambre de Bonne, Château Beaurepaire Loudun, France