Przede wszystkim jednak chcieliśmy zaprosić do refleksji nad pojęciem fotografii jako obiektu muzealnego, w szerokim kontekście zmian pól i stopnia oddziaływania fotografii w społecznej i politycznej rzeczywistości, jej niejednoznacznego potencjału. Nie bez znaczenia jest również fakt, iż współczesne muzea, aspirując do roli aktywnych uczestników kulturowego dyskursu, nieustannie stoją przed wyzwaniami generowanymi przez napięcia towarzyszące funkcjonowaniu obrazów w sferze społecznej. 

Proponujemy przyjrzeć się również podstawowej misji muzeów jako instytucji gromadzącej i udostępniającej zbiory. Przypisanie fotografii rangi obiektu muzealnego w latach 40. XX w. (w Metropolitan Museum of Art w Nowym Jorku rozpoczęto kolekcjonowanie fotografii już w 1928 r., a w 1940 r. został wyodrębniony niezależny dział fotografii w Museum of Modern Art) stawia przed instytucjami ważne zadania, wśród których znajdują się kwestie strategii kolekcjonerskich, mających wpływ na rynek fotografii, ale również inwentaryzacja, naukowe opracowanie, problemy konserwatorskie oraz zagadnienia prawne związane z pozyskiwaniem i udostępnianiem obiektów. Szczególnym przypadkiem są muzea gromadzące przede wszystkim fotografię i obiekty z nią związane. W ich funkcjonowanie wpisane jest także negocjowanie historyczno-estetycznych kryteriów oceny obiektów powstałych w tym medium oraz oczekiwań społecznych związanych z dostępnością prezentacji rzeczywistości. 

Kolejnym interesującym obszarem jest funkcjonowanie muzeów wobec presji kreacji i budowania nowej ikonosfery, co wymusza radykalne renegocjowanie funkcji i znaczenia fotografii. Celowe wydaje się pytanie o strategie kuratorskie, które mogą być realizowane poprzez użycie zdjęć dla imitacji, udostępnienia lub kreacji rzeczywistości, traktowanej jako przestrzeni „gry” z obrazami bądź „śledzenia” poprzez obrazy, czyli środków zaczerpniętych z gier komputerowych, literatury czy filmów. W każdej z wymienionych sytuacji możemy zidentyfikować jeden z paradoksów współczesności polegający na jednoczesnym tworzeniu i niwelowaniu dystansu w celu budowania nowego potencjału obrazów. Dotyczy to przede wszystkim niemających materialnej realizacji obrazów multimedialnych czy wirtualnych. W tym obszarze istotne wątpliwości badawcze dotyczą nowej postawy wobec teraźniejszości obrazowej, a także pojęć takich jak styl czy autorstwo. 

Artykuły podejmujące refleksję nad wskazanymi ale też innymi problemami dotyczącymi relacji między fotografią a muzeum, jak również prezentujące teoretyczny namysł nad całością lub fragmentami konkretnych kolekcji muzealnych, prosimy nadsyłać do 30 czerwca 2020 r. na adres: Ten adres pocztowy jest chroniony przed spamowaniem. Aby go zobaczyć, konieczne jest włączenie obsługi JavaScript. 

Instrukcja dla autorów dostępna jest na stronie internetowej pisma: https://dagerotyp.com/for-authors-pl/  

W imieniu redakcji

Dominik Kuryłek, Małgorzata Maria Grąbczewska

Redaktorzy numeru

Pismo naukowe „Dagerotyp” wydawane jest przez Stowarzyszenie Historyków Fotografii, Polski Instytut Studiów nad Sztuką Świata oraz Muzeum Fotografii w Krakowie.