Magdalena Barbaruk, dr hab., kulturoznawczyni. W sztuce interesują ją kulturowe aspekty, zarówno te które stanowią o jej autonomiczności, jak i te ukazujące jej związki z innymi porządkami rzeczywistości ludzkiej (polityczne, ideologiczne, ekonomiczne, geograficzne). W Instytucie Kulturoznawstwa uczy humanistycznego warsztatu interpretacji dzieł sztuki.
W swoich badaniach zajmuje się sprawczością literatury, jej wpływem na kształtowanie sposobów życia i wytwarzanie przestrzeni. Jest autorką monografii Długi cień Don Kichota (Kraków 2015 / The Long Shadow of Don Quixote, Frankfurt am Main 2015), Sensy błądzenia. La Mancha i jej peryferie (Kraków 2018) oraz filmu dokumentalnego Błędne mapy, który zrealizowała podczas stażu podoktorskiego „Fuga” NCN w Instytucie Etnologii i Antropologii Kulturowego w Uniwersytecie Jagiellońskim. Od 2018 roku prowadzi badania nad Amereidą, fenomenem związanym z poetycko-architektoniczną działalnością tzw. „Szkoły z Valparaíso” (NCN, Opus, projekt pt. Trajektorie słowa. Kulturowe oddziaływanie Amereidy). Współautorka książki Śladami fotografii Augustyna Czyżowicza. Album z doliny Łachy (wraz z I. Topp, P. J. Fereńskim, K. Koniecznym). Jej praca magisterska o feministycznej historii „Solidarności” otrzymała nagrodę w ogólnopolskim konkursie na pracę magisterską poświęconą NSZZ „Solidarność” (UAM). Publikuje w „Kontekstach. Polskiej Sztuce Ludowej” (wraz z Dariuszem Czają przygotowała numer 2015 nr 4 pt. Itineraria literackie a z Tomaszem Szerszeniem numer 2020/4 pt. Ameryka Łacińska. Archiwa utopii, praktyki opory, Amereida), „Kulturze Współczesnej”, „Przeglądzie Kulturoznawczym”, „Pracach Kulturoznawczych”, „Praktyce Teoretycznej”, „Tygodniku Powszechnym”, „Formacie”, „Kulturze Liberalnej”, „Przeglądzie Politycznym”, "Formacie - piśmie artystycznym". Członkini zarządu wrocławskiego oddziału Polskiego Towarzystwa Kulturoznawczego, od 2020 roku zastępca Dyrektora Instytutu Kulturoznawstwa UWr.